Elleboog

Voor de diagnose van elleboogletsels kan een artroscopie belangrijke informatie leveren. Frequent voorkomende aandoeningen in de elleboog zijn ‘medial coronoid disease’ en OCD van de mediale humeruscondyl. ‘Medial coronoid disease’ is de nieuwe verzamelnaam voor letsels aan de mediale processus coronoideus en omvat dus zowel een barst (= fissuur) als een los stuk van het mediale coronoid al dan niet gecombineerd met kraakbeenschade. Bijkomend kan er in sommige gevallen ook OCD (= een losse kraakbeenflap) aanwezig zijn. De diagnose van deze aandoeningen stelt vaak een probleem, vooral in een vroeg stadium, omdat de kraakbeenletsels zelf en de beginnende secundaire artrose radiografisch moeilijk zichtbaar zijn. Ook in een later stadium baseert men zich op deze secundaire artrose zonder dat het primair letsel zichtbaar is. De radiografische diagnose wordt dan gesteld in een stadium waarbij degeneratie jammer genoeg al is opgetreden. Via de artroscopie kunnen de letsels in een vroeg stadium gedetecteerd worden. Uit vergelijkende studies tussen radiografische en CT-bevindingen enerzijds en artroscopische bevindingen anderzijds, bleek dat de artroscopie de nauwkeurigste techniek was om een letsel van het mediaal coronoid aan te tonen. Met een negatieve röntgenfoto en een negatieve CT-scan, konden we via de artroscopie toch nog een fragment ter hoogte van de processus coronoideus waarnemen. Dit verbetert de prognose na chirurgische behandeling omdat op dat moment nog geen artrose voorhanden is. Verder kan men een exploratieve artrotomie in twijfelgevallen vermijden. Elleboog artroscopie blijkt dan ook aangewezen bij elke jonge hond met klinische elleboogproblemen, zelfs indien radiografisch geen afwijkingen te zien zijn.

De behandeling kan aansluitend op de artroscopische diagnose gebeuren. Hiervoor zijn kleine maar sterke instrumenten nodig vanwege de beperkte gewrichtsruimte.

Meer info over: